حافظه ترجمه ؛ Translation Memory (TM)
یکی از تکنیک های اصلی که در نرم افزارهای کمک ترجمه رایانه
ای از آن استفاده می شود حافظه ترجمه است. در این مقاله و مقاله بعد قصد
دارم به تعریف حافظه های ترجمه، نحوه عملکرد و تاریخچه آنها و همچنین برخی
مزایا و معایب این حافظه ها بپردازم. مترجمان گاهی درهنگام ترجمه متون و یا
پروژه های مختلف با اصطلاحات یا جملات و یا حتی پاراگراف های تکراری مواجه
شده و مجبور می شوند مجددا آنها را ترجمه نموده یا با صرف زمان و انرژی
بسیار آن را در متن جستجو کرده و سپس جایگزین نمایند، که حتی ممکن است پس
از تمام این مراحل به علت عدم تشابه مضامین ترجمه و تناقض در جایگزینی
کلمات با عدم رضایت مشتری روبرو شوند. در این مواقع به اهمیت وجود حافظه
ترجمه پی می برند. در این گونه موارد حافظه ترجمه چطور به ما کمک می کند؟
پاسخ ساده است. TMها یا حافظه های ترجمه کلمات، جملات و حتی پاراگراف های
مشابه را به راحتی جایگزین می کنند و از ایجاد تناقض در متن جلوگیری کرده
متنی یکپارچه و دقیق به ما ارائه می دهند. در نتیجه استفاده از حافظه ترجمه
کیفیت، سرعت و دقت ترجمه را بالا می برد و رضایت خاطر مشتریان را فراهم می
کند.
لطفاً برای مطالعه دنباله مقاله به ادامه مطلب مراجعه کنید.
حافظه ترجمه ؛ Translation Memory (TM)
یکی از تکنیک های اصلی که در نرم افزارهای کمک ترجمه رایانه
ای از آن استفاده می شود حافظه ترجمه است. در این مقاله و مقاله بعد قصد
دارم به تعریف حافظه های ترجمه، نحوه عملکرد و تاریخچه آنها و همچنین برخی
مزایا و معایب این حافظه ها بپردازم. مترجمان گاهی درهنگام ترجمه متون و یا
پروژه های مختلف با اصطلاحات یا جملات و یا حتی پاراگراف های تکراری مواجه
شده و مجبور می شوند مجددا آنها را ترجمه نموده یا با صرف زمان و انرژی
بسیار آن را در متن جستجو کرده و سپس جایگزین نمایند، که حتی ممکن است پس
از تمام این مراحل به علت عدم تشابه مضامین ترجمه و تناقض در جایگزینی
کلمات با عدم رضایت مشتری روبرو شوند. در این مواقع به اهمیت وجود حافظه
ترجمه پی می برند. در این گونه موارد حافظه ترجمه چطور به ما کمک می کند؟
پاسخ ساده است. TMها یا حافظه های ترجمه کلمات، جملات و حتی پاراگراف های
مشابه را به راحتی جایگزین می کنند و از ایجاد تناقض در متن جلوگیری کرده
متنی یکپارچه و دقیق به ما ارائه می دهند. در نتیجه استفاده از حافظه ترجمه
کیفیت، سرعت و دقت ترجمه را بالا می برد و رضایت خاطر مشتریان را فراهم می
کند.
لطفاً برای مطالعه دنباله مقاله به ادامه مطلب مراجعه کنید.
تاریخچه مختصری از حافظه های ترجمه
حافظه های ترجمه مفهوم جدیدی نیستند - - تحقیقات دانشگاهی این
مفهوم در اواخر 1970 آغاز شد، و شکل گیری تجاری اولیه آن در اواخر 1980
صورت گرفت- - ولی این حافظه ها از نظر تجاری در اواخر 1990 در دسترس قرار
گرفتند. سیستم های حافظه های ترجمه در اصل جملات تنظیم شده متن مبدا و مقصد
را در پایگاه داده ای ذخیره می کنند که در طول ترجمه این جملات را از این
پایگاه داده فراخوانی می کنند. مشکل این شیوه این است که تضمینی برای این
موضوع وجود ندارد که جمله زبان مرجع از همان متن جمله موجود در پایگاه داده
اصلی باشد. بنابراین کلیه مطابقت ها نیازمند بازبینی تطبیق حافظه در
ارتباط با متن جدید توسط مترجم می باشند. اگرچه این بازبینی از ترجمه کامل
ارزان تر است ولی به هر حال هزینه بر است.
تعریف و نحوه کار
حافظه ترجمه یا TM پایگاه داده ای است که بخش هایی را که
سابقا ترجمه شده اند ذخیره می کند. سیستم حافظه ترجمه کلمات، عبارات، و
پاراگراف هایی را قبلا ترجمه شده اند ذخیره کرده و به مترجمین انسانی کمک
می کند. این حافظه متن اصلی و ترجمه مربوط به آن را در واحد های ترجمه
ذخیره می کند.
حافظه ترجمه (TM) پایگاه داده ای از ترجمه های انسانی است.
همان طور که جملات جدیدی را ترجمه می کنید به طور خود کار تمام حافظه های
ترجمه موجود به منظور یافتن ترجمه های قبلی مشابه جمله جدید شما جستجو می
شود. اگر چنین جمله ای وجود داشته باشد تنظیم شده و به شما نشان داده می
شود. مقایسه ترجمه شما با ترجمه های انسانی قبلی عدم تناقض را افزایش داده
در زمان صرفه جویی می کند: می توانید از ترجمه های قبلی مجددا استفاده
نمایید یا آنها را برای ایجاد ترجمه جدید مناسب تر ویرایش کنید. هنگامی که
یک متن ترجمه ای را به پایان می رسانید ترجمه های شما در یک حافظه ترجمه
ذخیره می شود به این صورت شما یا سایر مترجمان می توانید از کار دوباره
اجتناب کنید.
برخی برنامه های نرم افزاری که از حافظه های ترجمه استفاده می کنند با عنوان مدیران حافظه ترجمه (TMM) شناخته می شوند.
حافظه های ترجمه نوعا به همراه ابزار CAT اختصاصی، برنامه
پردازش واژه، سیستم های مدیریت اصطلاحات، واژه نامه های چند زبانه یا حتی
خروجی خام ترجمه ماشینی استفاده می شوند.
حافظه ترجمه بخش های متنی در یک زبان مبدا و ترجمه های آنها
در یک یا چند زبان مقصد را شامل می شود. این بخش ها می توانند بلوک ها،
پاراگراف ها، جملات یا عبارات باشند. کلمات منفرد توسط اصول مدیریت
اصطلاحات کنترل می شوند و در محدوده کاری TM نیستند.
برنامه متن اصلی را (متنی که باید ترجمه شود) به بخش هایی می شکند، و به دنبال مطابقت هایی میان بخش ها و و منبعی که از متن اصلی دیگری که قبلا ترجمه شده و در حافظه ترجمه ذخیره شده است می گردد، و این مطابقت ها را به عنوان حق انتخاب
ترجمه ارائه می نماید. مترجم می تواند از میان آنها یکی را پذیرفته آن را
در ترجمه جدید جایگزین نماید، یا آن را به منظور تطبیق با متن ویرایش کند.
در دو مورد آخر متن جدید یا ویرایش شده در پایگاه داده ذخیره می شود.
برخی از حافظه های ترجمه تنها به دنبال مطابقت های 100 درصد
می گردند، به این معنی که می توان گفت این حافظه ها تنها می توانند بخش
هایی از متن را که به طور کامل با پایگاه داده هم خوانی دارند اصلاح
نمایند، در حالی که دسته دیگری از حافظه های ترجمه از الگوریتم های تطبیق
فازی (fuzzy matching)
برای ترجمه بخش های مشابه استفاده می کنند. توجه به این نکته ضروری است که
سیستم های حافظه ترجمه نوعی تنها در بخش متن اصلی به دنبال متن می گردند.
انعطاف پذیری و قدرت الگوریتم های تطبیق کارایی حافظه ترجمه
را تعیین می کند، اگرچه در برخی برنامه ها میزان فراخوانی مطابقت های دقیق
می تواند آنقدر زیاد باشد که با ترجمه الگوریتم تطبیق 100% برابری کند.
بخش هایی که هیچ مطابقتی در پایگاه داده برایشان پیدا نمی شود
باید به طور دستی توسط مترجم ترجمه شوند. بخش های به تازگی ترجمه شده در
پایگاه داده ذخیره می شوند که از آنجا می توان آنها را برای ترجمه های بعدی
و نیز تکرار های آن بخش در همان متن استفاده نمود.
در مقاله بعدی به عملیاتی که در حافظه های ترجمه انجام می شود و مزایا و معایب این حافظه ها می پردازم.
stai.mihanblog.com