k

k

پیام های کوتاه
  • ۲۸ تیر ۹۲ , ۱۴:۰۵
    %)
آخرین مطالب
  • ۹۵/۰۵/۱۷
    kkk
آخرین نظرات
  • ۵ دی ۹۴، ۱۱:۲۸ - سعید
    مرسی

۶۰ مطلب در بهمن ۱۳۹۲ ثبت شده است

http://www.helsinki.fi/~chesterm/TransTheory.html#Introduction

ORGANIZATIONAL MEANING puts the referential information together into a coherent text. It is signaled by features such as deictics, repetition, groupings and by many other features in the grammatical structure of a text


SITUATIONAL MEANING concerns with factors such as the relationship between the speaker and the addressee, the time, setting etc



Explicit information is the information which is overtly stated by lexical items and grammatical forms. It is a part of the surface form



The implicit information is that for which there is no form but the information is part of the total communication intended  or assumed by the writer


In any text, the reference to certain THINGS, EVENT, ATTRIBUTES, and RELATION  will be left implicit. For example, if someone asks, “ how many people came?”  he answers “Ten”. In this context it is clear that the reference to people and came is left implicit



REFERENTIAL MEANING  is what the communication is about. It is the information content. It refers to certain thing, event, attribution, or relation which a person can perceive or imagine

Once the speaker has determined the meaning, he is limited to use the forms (grammatical, lexical, phonological) of the language in which he whishes to communicate that meaning

The meaning which is chosen will be influenced by the communication situation. The speaker (or writer), basing his choices on many factors in the communication situation , chooses what he whish to communicate

Semantic structure is organized hierarchically. Meaning components unite into concepts, concepts into propositions, propositions into propositional clusters, propositional clusters into semantic paragraphs, semantic paragraphs into ,episodes, and etc

ASP.NET به همراه خود یک مدل ترجمه را ارائه داده است که در آن اسمبلی ها به صورت پویا ترجمه می گردند . برنامه همواره به عنوان یک نسخه ترجمه شده ( با هدف افزایش کارآئی ) اجراء می گردد .
ASP.NET از سه روش مختلف برای ترجمه برنامه های وب استفاده می کند : 


Classic precompilation : این مدل ترجمه همزمان با عرضه اولین نسخه ASP.NET ارائه گردید . در این روش ، بخش هائی از وب سایت نظیر فایل های code-behind و هر نوع اسمبلی مرجع ترجمه و بخش هائی دیگر نظیر فایل های حاوی تگ (فایل های aspx . ، و  ASMX ) در زمان اجراء و همزمان با اولین مرتبه درخواست  ، بطور پویا ترجمه می شوند . از مدل فوق صرفا" به همراه مدل code-behind سنتی  که در آن صفحه واقعی از کلاس پایه ترجمه شده به ارث رسیده باشد ، می توان استفاده کرد.
در روش فوق ، فایل های code-behind به اسمبلی ترجمه و در دایرکتوری bin /  قرار می گیرند و فایل های aspx. بر اساس نیاز و درخواست ترجمه می شوند .

  •  Dynamic compilation :  این مدل ترجمه همزمان با عرضه اولین نسخه ASP.NET 2.0  ارائه گردید  و در آن برنامه به همراه تمامی تگ ها و فایل های کد منبع بر روی سرویس دهنده وب بکارگرفته شده  و ASP.NET بطور کامل ترجمه را به صورت پویا و on the fly انجام می دهد .  ایجاد تغییرات در فایل های حاوی تگ ها و یا فایل های کد منبع به صورت on the fly از مهمترین ویژگی های روش فوق است . در چنین مواردی ،  برنامه بطور اتوماتیک و پس از بروز هر گونه تغییر ترجمه می گردد .
    با توجه به این که ترجمه پویا همزمان با اولین درخواست انجام می شود ، همواره برای پاسخ به اولین درخواست پس از اعمال تغییر در کد مدت زمان بیشتری نسبت به درخواست های بعدی صرف خواهد شد . 

  • Site precompilation : در ASP.NET 2.0 یک مدل جدید برای ترجمه precompilation  ارائه شده است که اجازه می دهد تمامی وب سایت را به باینری ترجمه کرد . 
    در این روش می بایست  قبل از بکارگیری یک پروژه  در ابتدا آن را بطور کامل ترجمه نمود . در این مدل تمامی فایل های code-behind ، صفحات aspx . ، فایل های Html ، منابع گرافیکی و سایر عناصر موجود در back-end به یک و یا چندین اسمبلی قابل اجراء ترجمه می گردند . مدل فوق ، دارای بالاترین سطح کارآئی و امنیت است ولی امکان تغییر محتویات وب سایت در زمان فعال بودن سایت را نمی دهد . این مدل ، برای سایت هائی که فرکانس بهنگام سازی آنها اندک است  و خواستار  امنیت بالائی می باشند  مناسب است  . 

  • در زمان ایجاد یک وب سایت جدید ، ASP.NET به صورت پیش فرض گزینه Dynamic compilation را انتخاب می نماید . این بدان معنی است که تمامی کد و صفحات به عنوان فایل های حاوی کد و تگ بر روی سیستم فایل سرویس دهنده وب ذخیره می گردند و ASP.NET بطور اتوماتیک آنها را ترجمه خواهد کرد . در چنین مواردی ، پاسخ به اولین درخواست نیازمند صرف زمان بیشتری است تا ASP.NET بتواند تمامی صفحه را ترجمه نماید .
    برای site precompilation ، می بایست از یک ابزار جداگانه با نام aspnet_compiler.exe  جهت ترجمه برنامه وب استفاده کرد. کمپایلر فوق در دایرکتوری Microsoft .NET Framework قرار دارد و می بایست در ابتدا از آن بر روی ماشین تست و پیاده سازی استفاده کرد و در ادامه خروجی را بر روی ماشین عملیاتی بکار گرفت .
    کمپایلر فوق چندین فایل را در دایرکتوری مقصد ایجاد می نماید . در صورتی که دقیق تر محتویات یکی از فایل های aspx . را بررسی نمائیم ، مشاهده خواهیم کرد که فایل فوق حاوی هیچگونه تگ مفیدی نمی باشد و صرفا" شامل اطلاعات زیر است :

     "This is a marker file generated by the precompilation tool, and should not be deleted!"

    تمامی کد واقعی و تگ ها به باینری ترجمه و در دایرکتوری Bin قرار داده می شوند . پس از این کار می توان محتویات و ساختار دایرکتوری ایجاد شده را بر روی ماشین مقصد بکار گرفت و دایرکتوری فوق را به عنوان دایرکتوری مجازی پیکربندی تا شرایط اجرای برنامه فراهم گردد .  

    مفهوم  page class  در ASP.NET 
    پس از درخواست یک صفحه ASP.NET از سرویس دهنده و به منظور پاسخ گوئی به کاربران، می بایست در سمت سرویس دهنده پردازش های متعددی صورت پذیرد . کدی که در سمت سرویس دهنده اجراء می گردد منحصرا" کدی نیست که توسط پیاده کننده ایجاد شده است . در مقابل ، ASP.NET در زمان اجراء یک و یا چندین کلاس را که دقیقا" عملیات مورد نظر را انجام خواهد داد تولید و ترجمه می نماید .
    یک صفحه ASP.NET به عنوان یک unit اجراء و شامل عناصر سمت سرویس دهنده موجود در صفحه ( نظیر کنترل ها ) و کد مربوط به event-handlers است که توسط پیاده کننده نوشته شده است . پیاده کنندگان مجبور نیستند که صفحات را از قبل به اسمبلی ترجمه نمایند . ASP.NET بطور پویا صفحات را ترجمه و آنها را در اولین مرتبه ای که توسط یک کاربر درخواست می گردند ، ترجمه می نماید . در صورتی که در صفحه و سایر منابع مربوط به آن تغییراتی ایجاد شده باشد ، صفحه بطور اتوماتیک مجددا" ترجمه می گردد .
    کلاس و یا کلاس هائی که توسط کمپایلر ایجاد می گردد به نوع کدینگ ( مدل Inline code  و یا  code-behind ) بستگی دارد .

    مدل Inline code
    در این مدل ، تگ ها و عناصر سمت سرویس دهنده به همراه کد مربوط به event-handler در یک فایل با انشعاب aspx . قرار می گیرد . کمپایلر یک کلاس جدید را که مشتق شده از کلاس page  و یا یک کلاس پایه سفارشی تعریف شده توسط خصلت Inherits دایرکتیو Page@را تولید و ترجمه می نماید .
    مثلا" در صورتی که دارای یک صفحه وب ASP.NET با نام SamplePage1 در فهرست ریشه برنامه وب باشیم ، یک کلاس جدید با نام ASP.SamplePage1_aspx از کلاس Page مشتق می گردد . برای صفحات موجود در فولدرهای برنامه ، از نام فولدر به عنوان بخشی در نام کلاس تولید شده استفاده می گردد . کلاس تولید شده شامل تعاریف کنترل های موجود در صفحه aspx .، کد های سفارشی و  event handlers  است .
    پس از تولید صفحه ، کلاس ایجاد شده به یک اسمبلی ترجمه و پس از استقرار در  application domain ، امکان اجرای آن به منظور تولید خروجی مورد نظر جهت ارسال برای مرورگر فراهم می گردد . در صورتی که در صفحه تغییراتی داده شود که بر روی کلاس تولید شده تاثیر بگذارد ( نظیر افزودن کنترل های جدید و تغییر در کد ) ، کلاس ترجمه شده غیرمعتبر شده و یک کلاس جدید ایجاد می گردد .
    شکل 1 ، مدل توارث برای page class در صفحات وب ASP.NET که از مدل inline code ( یا تک فایل ) استفاده می کنند را نشان می دهد .

     مدل توارث page class در مدل inline code
    شکل 1 :  مدل توارث page class در  inline code

    صفحات code-Behind
    در مدل code-Behind ، تگ های صفحه به همراه عناصر سمت سرویس دهنده ( شامل تعاریف کنترل ها ) در یک فایل aspx . ذخیره می گردند و کد صفحه در یک فایل جداگانه دیگر قرار می گیرد . فایل حاوی کد شامل یک partial class است (تعریف یک کلاس با استفاده از کلید واژه Partial ) . وپژگی فوق این موضوع را به اثبات می رساند که فایل فوق صرفا" شامل بخشی از تمام کدی است که کلاس کامل صفحه را ایجاد می نماید . در partial class ، کد مورد نیاز برنامه که عمدتا" شامل  event handlers است به آن اضافه می گردد ( امکان اضافه کردن متدها و یا خصلت هائی دیگر با توجه اهداف عملیاتی یک صفحه نیز وجود دارد ) .
    مدل توارث برای صفحات code-behind نسبت به صفحات Inline code از پیچیدگی بیشتری برخوردار است :

    • فایل code-Behind شامل یک partial class است که از کلاس پایه صفحه به ارث می رسد . کلاس پایه صفحه می تواند کلاس Page  و یا کلاس دیگری باشد که از کلاس Page مشتق شده است.

    • فایل aspx . شامل یک خصلت Inherits در دایرکتیو Page@  است که به کلاس partial مربوط به code-behind اشاره می نماید .

    • پس از ترجمه صفحه ،  ASP.NET یک partial class را بر اساس فایل aspx . ایجاد می نماید . این کلاس ، یک   partial class از فایل کلاس code-behind است . فایل partial class تولید شده شامل تعاریف کنترل های صفحه است . این  partial class فایل code-behind را قادر می سازد که به عنوان بخشی از یک کلاس کامل و بدون الزام پیاده کنندگان به تعریف صریح کنترل ها استفاده گردد.

    •  در نهایت ، ASP.NET کلاس دیگری را تولید که از کلاس تولید شده در مرحله سوم به ارث رسیده است . این کلاس تولید شده جدید شامل کد مورد نیاز برای ایجاد صفحه است . کلاس تولید شده فوق و کلاس code-behind درون یک اسمبلی ترجمه تا پس از اجراء خروجی مورد نیاز جهت ارسال برای مرورگر را تولید نماید .

    شکل 2 مدل توارث  برای page class در یک صفحه وب ASP.NET که از مدل code-Behind استفاده می کند را نشان می دهد .

     مدل توارث page class در مدل  code-Behind
    شکل 2 :  مدل توارث page class در   code-Behin

  • shirintahmasebi.blogfa


دسته بندی : اصول و روش ترجمه ترجمه

ترجمه، که بازگرداندن متنی از یک زبان به زبان دیگر است، یکی از راه‌های « ارتباط فرهنگی » است. اهل مطالعه، از راه خواندن این‌گونه کتب، با دانشمندان و اندیشه‌ها و علوم مختلف آشنا می‌شوند و بینشی عمیق‌تر و گسترده‌تر می‌یابند. 
مترجمان نیز که این نقش را ایفا می‌کنند، از خدمت‌گزاران علم و ادب و فرهنگ در مقیاس جهانی‌اند؛ به شرط آن‌که متون مورد ترجمه، سالم و مفید باشد و به تبادل فرهنگی و ارتقای سطح دانش مردم و گسترش علم و فرهنگ بیانجامد.


ترجمه، که بازگرداندن متنی از یک زبان به زبان دیگر است، یکی از راه‌های « ارتباط فرهنگی » است. اهل مطالعه، از راه خواندن این‌گونه کتب، با دانشمندان و اندیشه‌ها و علوم مختلف آشنا می‌شوند و بینشی عمیق‌تر و گسترده‌تر می‌یابند. 
مترجمان نیز که این نقش را ایفا می‌کنند، از خدمت‌گزاران علم و ادب و فرهنگ در مقیاس جهانی‌اند؛ به شرط آن‌که متون مورد ترجمه، سالم و مفید باشد و به تبادل فرهنگی و ارتقای سطح دانش مردم و گسترش علم و فرهنگ بیانجامد. 
در ترجمه، هم بهره‌گیری از فرهنگ جهانی و اندیشه‌های دیگر ملل در کار است، هم بهره‌رسانی و ابلاغ پیام خودی به دیگران؛ از این رو، می‌تواند یکی از شیوه‌های مؤثر تبلیغ باشد و محتوای دین و مبانی انقلاب را به دیگران انتقال دهد. 
در جامعه اسلامی و نسبت به مسلمانان نیز، از آن‌جا که متون اصلی دین، هم چون قرآن و حدیث و اغلب کتب تاریخ و تفسیر و کلام و ... به زبان عربی است و اغلب مسلمانان نیز غیر عرب‌اند، پس برگردانِ زیبا و روان و فنی محتوای معارف دینی از عربی به زبان‌های دیگر، خدمتی شایسته به بیش از یک میلیارد مسلمانِ غیرعرب است. ترجمه از زبان‌های دیگر به عربی نیز این‌گونه است. 
« نهضت ترجمه » از صدر اسلام، رواج داشت و کتب متعددی از زبان‌های دیگر به عربی و از عربی به زبان‌های دیگر ترجمه شد. 
ضرورت این مسأله در جهان امروز و با گستردگی ارتباطات و سرعت آن و نیز وسعت و دامنه کار چاپ و نشر و پخش رسانه‌ها و مطبوعات، بیش از پیش احساس می‌شود. به همین دلیل، آشنایی با « ترجمه » و اصول آن، هر چند گذرا و اجمالی، ضرور است و برای کسانی که توانایی تألیف یا انگیزه آن را ندارند، ترجمه می‌تواند یک کار علمی و فرهنگی به شمار آید. 
حتی در اموری هم‌چون ترجمه قرآن، دعاها، احادیث، متون اخلاقی، شعرهای حکمت آمیز و ... ترجمه شایسته و شیوا می‌تواند بُرد این تعالیم را افزایش دهد. 
در مقدمه، بیش از این تفصیل نمی‌دهیم و به بیان برخی نکات و شیوه‌ها و نیازها در امر ترجمه می‌پردازیم. 

ترجمه شفاهی و کتبی 
 

در یک تقسیم بندی، ترجمه به دو صورت انجام می‌گیرد: 
1. ترجمه شفاهی و زنده 
2. ترجمه کتبی و نوشتاری. 

ترجمه شفاهی 
 

ترجمه شفاهی آن است که مترجم، سخنان یک گوینده را به صورت زنده و فی المجلس به زبان دیگری برگرداند. این گونه ترجمه، در جلسات، کنفرانس‌ها، سمینارها، ملاقات‌های رسمی، مجامع بین المللی، مصاحبه‌ها و دیدارها و با توریست‌ها انجام می‌گیرد.
ترجمه شفاهی به یکی از سه صورت زیر است: 
الف. فراز به فراز 
ب. جمله به جمله 
ج. کلمه به کلمه. 
در نوع « فراز به فراز » مترجم، سخنان گوینده را بخش بخش گوش می‌دهد و پس از پایان هر فراز، آن را ترجمه می‌کند. معمولاً ممکن است هنگام گوش دادن، با استفاده از شیوه « تندنویسی » یادداشت‌هایی هم بردارد. پس از سکوتِ گوینده، مترجم مضمون صحبت او را بازگو می‌کند. طبیعی است که در این شیوه، ترجمه کمی آزاد انجام می‌گیرد. 
در نوع « جمله به جمله » سخنان گوینده پس از پایان هر جمله، برگردانده می‌شود. این شیوه، هم راحت‌تر است و هم دقیق‌تر و مطابق‌تر با گفتار اصلی. در هر یک از این دو شیوه، مترجم باید از « حافظه » و « سرعت انتقال » برخوردار باشد، تا مضمون ارائه شده را از یاد نبرد و در گزینش معادل‌ها، معطّل نشود. 
در نوع « کلمه به کلمه » مترجم مترصّد است تا هر کلمه و تعبیری که از زبان گوینده بیرون می‌آید، آن را به زبان دوم بر می‌گرداند. اغلب در ترجمه زنده در کنگره‌های بین المللی و مصاحبه‌های مطبوعاتی با خبرنگاران خارجی که حاضران با گوشی به نطق گوینده گوش می‌دهند، این شیوه رعایت می‌شود. البته گاهی به لحاظ ساختار دستوری و جمله بندی که در زبان‌ها مختلف است، چاره‌ای جز صبر تا پایان جمله نیست تا مفهوم آن را سریعاً به زبان دیگری ترجمه کند و بدون تمام شدن جمله، گاهی نمی‌توان شروع به ترجمه کرد. به هر تقدیر، مترجم شفاهی باید در زمینه اصلی سخن، اطلاعات علمی داشته باشد تا در ترجمه بتواند مطلب گوینده را به زبان دیگری بیان کند. مثلاً اگر سخن گوینده، بار فلسفی یا اقتصادی داشته باشد، مترجمی که از فلسفه و اقتصاد چیزی نداند، قطعاً در برگرداندن مطلب، دچار مشکل یا خطا خواهد شد. 

ترجمه کتبی 
 

در ترجمه کتبی، از آن‌جا که « متن » در اختیار مترجم است، با دقت و حوصله بیشتری به برگرداندن آن و یافتن معادل‌ها و اصطلاحات و تنظیم جمله بندی می‌پردازد. به همین دلیل، در حد ترجمه شفاهی، نیاز به حافظه و سرعت انتقال نیست؛ چون می‌تواند با مراجعه به فرهنگ‌ها و کتب لغت و پرسیدن از دیگران، معادل یابی کند، حتی فرصتِ تجدید نظر یا تغییر عبارات و اصلاحات لفظی هم وجود دارد. 
البته در این نوع ترجمه هم، تسلط به دو زبان « مبدأ » و « مقصد »[1] لازم است، تا این « برقراری ارتباط کلامی » به سهولت و مهارت انجام گیرد. ولی عوامل یاد شده (1. فرصت برای معادل یابی دقیق؛ 2. فرصت برای اصلاح و تجدید نظر؛ 3. ضروری نبودن حافظه و انتقال سریع) از نقاط مثبت و قوت ترجمه کتبی محسوب می‌شود و به لحاظی آن را آسان‌تر از ترجمه زنده و شفاهی می‌سازد. 

شرایط و نیازهای ترجمه 
 

گفته‌اند که: « ترجمه، پیش از آن‌که « علم » باشد، « هنر » است ... .» 
و این سخن حقی است، زیرا تنها توانایی بر فهم لغات و جملات متن، کافی نیست و مترجمی نیاز به مهارت، ذوق هنری بیش از این دارد. ترجمه، اگر فنی و عالمانه و خوب انجام گیرد، کمتر از « تألیف » و « تصنیف » نیست. ترجمه خوب، گاهی یک اثر را زنده می‌کند و ترجمه بد، کتابی را از اعتبار و ارزش می‌اندازد. 
آن‌چه در مورد ترجمه نیاز است، فهرست وار این‌هاست: 

1. تسلط مترجم به زبان مادری 
 

مترجم، باید پیش از ترجمه، نویسنده باشد؛ یعنی در نوشتن سلیس و صحیح و خوب، در زبانِ خودش، گیری نداشته باشد و در حد کافی به لغات، اصطلاحات، قواعد دستوری و جهاتِ ادبی و بدیعی زبان خویش، مسلّط باشد تا در نگارش، دچار زحمت نشود. 

2. تسلّط به زبان متنِ مورد ترجمه 
 

گام نخست ترجمه، آن است که مترجم، متن مورد نظر را بفهمد. از آن‌جا که در متن، لغات و اصطلاحات و معانی حقیقی و مجازی و استعاری وجود دارد و از قواعد جمله سازی خاصّ خود پیروی می‌کند، اگر مترجم به آن زبان تسلط نداشته باشد، در ترجمه دچار اشکال می‌شود، چون ساختار کلام در زبان‌های مختلف یکسان نیست. 

3. تسلّط به اصطلاحات خاصّ 
 

همیشه جملات، به صورت عادی و معمولی نیست. گاهی در متن، یک اصطلاح، ضرب المثل، معنای مجازی و کنایی یا تعبیر علمی خاصّی که معنای ویژه‌ای دارد به کار می‌رود. مترجم باید هم اصطلاحات خاص « زبان مبدأ » را بداند، هم اصطلاحات معادل آن را در « زبان مقصد » یا زبان دوم. 
مثلاً تعبیر « التمییز العنصری » اصطلاحاً به جای « تبعیض نژادی » است و « مِنَ الانتاج اِلَی الاستهلاک » اصطلاح عربیِ « از تولید به مصرف » است و « تقریرٌ یومیّ » یعنی « گزارش روزانه ». ندانستن اصطلاحات، کار ترجمه را مشکل می‌سازد؛ زیرا این کار، تنها از « کتاب لغت » بر نمی‌آید. ضرب المثل‌ها، طنز، کنایات و ... نیز در همین مقوله است و دانستن معادل آن‌ها در زبان دوم، بسیار کارساز است. از این رو آشنایی با فرهنگ دو زبان و دو ملّت و ویژگی‌های دستوری و ادبی و بلاغی زبان مبدأ و مقصد، لازم است.

4. آشنایی با موضوع مورد ترجمه 
 

صرف دانستن یک زبان، نباید سبب شود که در هر موضوعی انسان دست به ترجمه بزند. رشته‌ها و علوم مختلف، گاهی از مباحث، موضوعات و اصطلاحات خاصّی برخوردار است که اگر مترجم با آن موضوع آشنا نباشد، به خوبی از عهده ترجمه بر نمی‌آید؛ مثلاً اگر موضوع متن، فلسفی، طبی، معماری، هنری، بازرگانی یا فقهی باشد، بدون آشنایی با فلسفه، طب، هنر، فقه و ... یا نمی‌توان از عهده ترجمه برآمد، یا ترجمه‌ای غلط و یا نارسا و گنگ و غیراستاندارد ارائه خواهد شد. 

5. امانت و بی طرفی 
 

علاوه بر تخصص و مهارت مترجم، باید نسبت به محتوا یا مؤلف متن یا موضوع خاص، نظرگاه شخصی خود را اعمال نکند و « متعهد » به متن باشد. دخالت دادن دیدگاه‌ها و پیش فرض‌های شخصی در ترجمه، از اعتبار آن می‌کاهد. اگر مترجم دیدگاه مؤلف را قبول ندارد، می‌تواند در پاورقی یا الحاقات، بیان کند؛ نه آن‌که متن را طبق دلخواه و سلیقه خود ترجمه کند. 
نکته‌ای که باید افزود این است که در ترجمه، به خصوص در متون ادبی و مذهبی مثل قرآن، حدیث و دعا، رعایت شیوایی و زیبایی ترجمه، موجب دور شدن از امانت می‌شود و رعایت امانت در ترجمه، نوشته را از زیبایی و شیوایی دور می‌کند. جمع میان این دو به شدت دشوار است و هنرمندترین مترجمان آنانند که شیوایی و امانت را هر چه بیشتر توإماً در ترجمه خود داشته باشند. عمده دشواری کار ترجمه در متون دینی و مذهبی از همین جا سرچشمه می‌گیرد، به خصوص که در مواردی مثل قرآن، ژرفای مفاهیم و تفسیرهای گوناگون، کار ترجمه را سخت‌تر می‌سازد. 

پی نوشت:

[1] . اصطلاحاً زبانی که متن اصلی به آن زبان است، « زبان مبدأ » نامیده می‌شود و زبان دومی که می‌خواهیم متن را به آن برگردانیم، « زبان مقصد » و «زبان هدف» گفته می‌شود.

اصطلاحات مربوط به رنگها (قسمت اول)

 

اصطلاحات مربوط به رنگ ها (قسمت دوم) 

 

اصطلاحات متداول

اصطلاحات پزشکی

اصطلاحات آموزش و تحصیلات

اصطلاحات عشق و دوستی

فرهنگ اصطلاحات انگلیسی

اصطلاحات رایج در زبان فارسی به انگلیسی

اصطلاحات کمیاب

 اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت اول)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت دوم) 

 اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت سوم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت چهارم) 

 اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت پنجم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت ششم) 

 اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت هفتم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت هشتم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت نهم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت دهم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت یازدهم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت دوازدهم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت سیزدهم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت چهاردهم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت پانزدهم)

اصطلاحات و تعبیرات کاربردی  (قسمت شانزدهم)


دسته بندی : اصطلاحات انگلیسی